Ten years after

 

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

 

  

 

 

 

Αν ο μη γένοιτο ερωτηθώ για τους τόπους, τα γεγονότα,                  τις γενοκτονίες, τα πρόσωπα

θα ισχυριστώ πως δεν ήξερα τίποτα.
Θα αποκριθώ πως προσωπικά δεν γνωρίζω καθόλου τι έγινε

  

  

                         Ήμουν στο δρόμο.

  

                        Ήρθα μετά.

  

Η φωτιά είχε σβήσει.

  

Το auto da fé είχε κλείσει τον κύκλο του.

  

Ο αυτόχειρας είχε γίνει αγνώριστος.

  

 Αν η μνήμη έχει σάρκα και οστά,

  

τα οστά είχαν μείνει στον τόπο.

  

Η σάρκα είχε γίνει καπνός.

 

[…]

 

Αν ερωτηθώ για την ώρα,

εν πρώτοις θα πω πως την ήξερα.

  

Ήταν η ώρα πάνω κάτω του πανικού της αυγής.

  

Της σιωπής που ποτέ δεν γίνεται τίποτα.

  

(Μα μπορεί το ποτέ και το τίποτα να χαλάσουν τον κόσμο).

Του πανδαιμόνιου από πιάτα που σπάζουν στο μινόρε της αυγής 

που δεν έρχεται.

  

Των καφέ που ‘χουν κλείσει.

Ούτως ειπείν, της νυχτερινής ταραχής σε λιμνάζοντα ύδατα, 

στους ομόκεντρους φθίνοντες κύκλους

  

 σε ακύμαντο τέλμα,

  

με την φόρα πέτρας για πέταμα,

  

έτσι, μόνο και μόνο για να κουνηθούν τα νερά.

  

  

Ίσως, η ώρα και για σάλτο μορτάλε,

  

ισοδύναμο με το άλμα της ωραίας χορεύτριας

  

από το παράθυρο στην φωτιά 

       όπου έλιωνε ήδη ο κουτσός μολυβένιος στρατιώτης.  

  

 

Απόσπασμα από το ποίημα «Auto da fé», Γιάννης Παπαμιχαήλ

  

 

Τον Ιούλιο του 2015 στην στήλη Συν-δια-μόρφωση της εφημερίδας «Ποντιακή Γνώμη» είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Μικρές (αν)αγγελίες επικείμενων θανάτων». Είχε μόλις προηγηθεί η αυτοπυρπόληση (Ιούνιος 2015) ενός συνταξιούχου, δημοσιογράφου κάποιας τοπικής εφημερίδας της Πελοποννήσου, του Η.Φ. 78 ετών. Το άρθρο ξεκίναγε με το ιδιόχειρο σημείωμα που είχε αφήσει: «Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την οικονομική ανέχεια. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μου. Δεν βλέπω καμία ελπίδα. Σας αποχαιρετώ.».

H Ρωσία, ο αγώνας ζωής και θανάτου, η παντοτινή οφειλή της Ελλάδας

Του 

Ηλία Παπαναστασίου 

 

 

 

Αναρωτιέται κανείς για την ερμηνεία του φαινομένου, για την αιτιολογία μιας μαζικής αντι–ρωσικής ψύχωσης και υστερίας εναντίον των Ρώσων που έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά και θυμίζει συλλογική ψύχωση, επαναλαμβανομένη τακτικά στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε –συνοπτικά– τρεις βασικούς πυλώνες ερμηνείας της αντι–ρωσικής υστερίας:

 

 

(α) Η Ρωσία αποτελεί έναν τεράστιο –τον μεγαλύτερο παγκοσμίως– γεωγραφικό χώρο έθνους-κράτους που δεν θεωρείται «αφομοιωμένος» και «ενταγμένος» στη «Δυτική» –ουσιαστικά αμερικανική– Γεωστρατηγική διάταξη οικονομικών συμφερόντων. Ναι μεν ακολούθησε την «οικονομία της αγοράς» δηλαδή τους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ναι μεν μετατράπηκε σε «κράτος–παρία» κατά την περίοδο του μεθύστακα Γιέλτσιν –1991 έως 1999– όμως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν (1999) και της Προεδρίας από τον ίδιο (2000), φάνηκε από την πρώτη στιγμή πως η περίοδος των εξευτελισμών, υποτιμήσεων, γελοιοποιήσεων της αμερικανοτραφούς Δύσης σε βάρος της Ρωσίας άρχισε να παίρνει τέλος. Η περίοδος Πούτιν χαρακτηρίζεται σαν περίοδος μιας γενικής ανασυγκρότησης, οικονομικής μεγέθυνσης, ιδεολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης σε τεράστιο βαθμό, όλα δε τα προαναφερθέντα κρίθηκαν σαν «λίαν επικίνδυνα» και «ανατριχιαστικά»« για την παντοδυναμία των ΗΠΑ δηλαδή της «αμερικανοπλασμένης Δύσης» και όχι της «Δύσης γενικά» όπως βαυκαλίζονται οι «Δυτικοί» να την αποκαλούν! Στα 25 χρόνια του 21ου αιώνα η Ρωσική Ομοσπονδία δυνάμωσε εξαιρετικά και αυτό σήμανε όχι απλώς «καμπανάκι συναγερμού» αλλά –κυριολεκτικά– την «Καμπάνα του Αγίου Βαρθολομαίου», ειδικότερα για τις ΗΠΑ και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

 

«Κάποιος», «κάπως», «κάποτε» θα έπρεπε να «κόψει την φόρα» στην αναγεννημένη Ρωσία που λειτουργεί πλέον σαν αντίπαλος –και ισοδύναμος– πόλος, σαν «αντίπαλο δέος» στην Αμερικανική Ηγεμονία που βρίσκεται ήδη σε παρακμή. Η πλήρης ενδυνάμωση της Ρωσίας με τον Πούτιν θυμίζει την πλέον ακμαία φάση τής τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης (1945-1955). Οι ΗΠΑ δεν χρειαζόντουσαν «αντίπαλο δέος» αλλά απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη και υπακοή στα κελεύσματά τους! Τόσο, μα τόσο απλά! (Γεωστρατηγικός λόγος)

O διαταραγμένος Αμερικανός Προτεστάντης (Από τον παρανοικό Αντι-Ρωσισμό στην Αντι-Κινεζική Ψύχωση και από εκεί στην Αντι-Ιρανική Σχιζοφρένεια)

 

Του  

  
Ηλία Παπαναστασίου
 

  

Σύντομη εισαγωγή για τον Περσικό Πολιτισμό  

  

 Η Περσία έγινε η κοιτίδα ενός από τους λίγους μεγάλους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην καρδιά της ίδιας της Ασίας».

  

Πρώτοι οι Πέρσες έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο την ύπαρξη του επίγειου παραδείσου κυρίως μέσω με των επιβλητικών κήπων, με αποκορύφωμα τους Κήπους της Βαβυλώνας, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

  

Ο πλούτος της Μεσοποταμίας είχε εν πολλοίς να κάνει με την αξιοθαύμαστη εκ μέρους των Περσών ανάπτυξη των τεχνικών της άρδευσης που εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά, σε ερημικές περιοχές του υψιπέδου, μεταφέροντας νερό από πολύ μακρινές αποστάσεις (η περσική επινόηση αφορούσε στις υδρομαστευτικές στοές, γνωστές ως Κανάτ, που αναπτύχθηκαν και τελειοποιήθηκαν από τον 10ο έως τον 8ο αιώνα).

  

Γνωστή είναι και η επίδραση των περσικών ποιητικών κειμένων αλλά και των θρησκευτικών αντιλήψεων που έκαναν τους ανθρώπους της Ευρώπης και τον Νίτσε να γράψουν το Τάδε έφη Ζαρατούστρα, ξεδιπλώνοντας την καταλυτική επίδραση που άσκησε ο ζωροαστρισμός, η θρησκεία των αρχαίων Περσών, στο σύνολο της σύγχρονης σκέψης.

Ο εποικισμός της ελληνικής επαρχίας

 

Της

 

 

 

Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

 

 

  

 

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν»

 

 

Θουκυδίδης

 

 

Ήδη πριν από πέντε περίπου χρόνια σε προφορική δήλωσή της η κ. Ντόρα Μπακογιάννη μας είχε πληροφορήσει για το σχέδιο εποικισμού της ελληνικής υπαίθρου και για το ενδεχόμενο εγκατάστασης μεταναστών (από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν εισέλθει καταρχάς παράνομα στη χώρα), σε διάφορα χωριά ανά την επικράτεια. Πιο συγκεκριμένα, δήλωνε ότι η πρόταση που η ίδια είχε καταθέσει ήταν « να διαχωριστούν, να επιμεριστούν σε χωριά και να τοποθετηθούν  μεταξύ των χωριών που έχουν ανάγκη από χέρια για να μπορούν να βοηθήσουν και να βρουν δουλειά οι άνθρωποι αυτοί και ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολεία, ώστε να μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά τους.» Παράλληλα, διευκρίνιζε στη δήλωσή της ότι «κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό να γίνει, διότι η Ύπατη Αρμοστεία και τα διάφορα προγράμματα πληρώνουν στους ανθρώπους σε αυτά τα συγκεκριμένα χωριά νοίκια τα οποία είναι σημαντικά, όταν κατατίθενται στην οικονομική ζωή ενός χωριού.»…

 

 

Αυτά είχε ήδη εξαγγείλει από το 2019 η κ. Μπακογιάννη πολύ πριν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και με Προεδρικό Διάταγμα στις 15 Απριλίου 2025, αρ. φύλλου 194 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως θεσπιστεί επίσημα ότι κάθε οικισμός κάτω  των 2.000 κατοίκων θα υποδεχθεί προσωρινά (;) 100 μετανάστες. Με Προεδρικό Διάταγμα παρακαλώ(!), τύπου «αποφασίζουμε και διατάζουμε»… Ποια Βουλή; Ποια αντιπολίτευση; Ποια δημοκρατία; Ποιοι νόμοι; Φαίνεται πως η σημερινή κυβέρνηση έχει μπερδέψει το πολίτευμά μας με την Βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ’ ο οποίος δήλωνε ευθαρσώς πως «το κράτος είμαι εγώ». Αναλόγως και ο «δημοκρατικά εκλεγμένος» Πρωθυπουργός και ο διορισμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας του, «αποφασίσουν και διατάσσουν» πως στην, κατ’ όνομα ελληνική, κατ’ ουσία σατραπεία, της πρώην ελληνικής επικράτειας, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε λαό.

Από την «μαφία της ξαπλώστρας» στην λαϊκή απαξίωση του δημόσιου πλούτου

 

Της

 

 

Ευγενίας Σαρηγιαννίδη* 

 

 

 

 

 

 

«Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι,

Διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό.»

Γιώργος Σεφέρης

 

 

 Μύρισε καλοκαιράκι… Ήρθε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος για να το πιστοποιήσει και τυπικά και οι «Αθηναίοι», όσοι δεν μπόρεσαν να φύγουν σε μακρινούς  προορισμούς, έτρεξαν να συνωστισθούν στις παραλίες της Αττικής, εγκαινιάζοντας για φέτος μαζικά  το γνωστό μας πλέον… staycation. Επέδειξαν, όπως και πέρυσι, μια ιδιαίτερη προτίμηση για την «Αθηναϊκή Ριβιέρα», περιφρονώντας κάπως τις παραλίες του Αγίου Αντρέα, της Λούτσας, της Ραφήνας, που πριν από κάποια χρόνια κατείχαν πρώτη θέση στις πιο δημοφιλείς επιλογές τους. Αλλά έτσι είναι οι μόδες… έρχονται και παρέρχονται…

 

Τι άφησαν πίσω τους; Βεβαίως, τα παράγωγα του πολιτισμού και της αισθητικής τους: Βουνά από σκουπίδια, που τα έπαιρνε ο αέρας και τα πέταγε στη θάλασσα, γόπες, σπασμένα μπουκάλια από μπύρες, χάρτινα κυπελάκια του καφέ, μαζί με τα χάρτινα καλαμάκια τους (γιατί είμαστε και οικολόγοι) και διάφορα άλλα παρόμοια που μπορεί κανείς να δει στις επισυναπτόμενες φωτογραφίες ως μια μικρή ένδειξη του τι αφήνουν πίσω τους τα «μπάνια του λαού» στις ελεύθερες παραλίες…

Αντι-Κινεζική Υστερία, αντι-Ρωσική Παράνοια και η Παρακμή της Αμερικάνικης Ηγεμονίας - H εύκολη κριτική του πληκτρολογίου

 

Του  

  
Ηλία Παπαναστασίου
 

  
(α) Ο μοχθηρός, σχιστομάτης κούλης που είναι και Κινέζος και Κομμουνιστής 

 

 

Διαβάζουμε δηλώσεις Αμερικανού Υπουργού για την Κίνα

 

 

«Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, ο Πιτ Χέγκσεθ, κατηγόρησε σήμερα την Κίνα πως προετοιμάζεται «δυνητικά να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία» στην περιφέρεια Ασίας-Ειρηνικού, περιοχή που η Ουάσιγκτον θεωρεί «θέατρο» επιχειρήσεων στο οποίο δίνει την «προτεραιότητα», με φόντο την κλιμάκωση των εντάσεων.

«Η απειλή που αντιπροσωπεύει η Κίνα είναι αληθινή και μπορεί να είναι άμεση», τόνισε σε ομιλία του στο πλαίσιο του Διαλόγου Σάγκρι-Λα στη Σιγκαπούρη, του κυριότερου φόρουμ για την ασφάλεια και την άμυνα στην Ασία, που διεξάγεται με φόντο την περαιτέρω όξυνση των εμπορικών και γεωπολιτικών εντάσεων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο αφότου επέστρεψε στον Λευκό Οίκο ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο.

 

 

Ο κ. Χέγκσεθ επέμεινε στο ότι η Κίνα «θέλει να κυριαρχήσει και να ελέγξει» την περιοχή και πρόσθεσε πως «εκπαιδεύεται καθημερινά» ενόψει εισβολής στην Ταϊβάν, καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί τα κινεζικά στρατιωτικά γυμνάσια γύρω από τη νήσο» (Δηλώσεις Αμερικανού Υπουργού Άμυνας, Capital -31/5/2025).

 

 

Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες για τον σφοδρό και νοσηρό αντι-Κινεζισμό των Αμερικάνων εξαιτίας –κατά πρώτο λόγο...– της οικονομικής πρωτοκαθεδρίας της Κίνας και της απίστευτης προόδου της Κινέζικης Κοινωνίας και Οικονομίας τα τελευταία 40-45 χρόνια, καταφέρνοντας να βελτιώσει εκπληκτικά το βιοτικό επίπεδο των Κινέζων. Ο σημερινός Έλληνας Πρωθυπουργός, σε στιγμές ειλικρίνειας, είχε δηλώσει αρχές Νοεμβρίου 2019, τέσσερις μήνες αφότου εκλέχτηκε στις εκλογές ως Πρωθυπουργός, πως «Επισκέπτομαι την Κίνα, την χώρα που κατάφερε να βγάλει από την φτώχεια 850 εκατομμύρια ανθρώπους» . Είμαστε σίγουροι πως θυμάται ακόμη την δήλωση αυτή... 

Οι καμπάνες του Σινά ηχούν πένθιμα για την «έρημο» της Ελλάδας

 

Η επιχείρηση υφαρπαγής του Σινά από την Αίγυπτο, είναι η τιμωρία για όσες φορές δεν σταθήκαμε στο ελληνορθόδοξο ανάστημά μας

 

 

Του  Ελευθέριου Ανδρώνη 

 

 

 

Από πνευματική σκοπιά, η δικαστική αιχμαλωσία της Μονής Σινά από τους Αιγύπτιους δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είναι το έσχατο κατάντημά μας, μετά από μια σειρά αρνήσεων να σταθούμε στο ελληνορθόδοξο ανάστημά μας.

 

Αρνηθήκαμε να ομολογήσουμε την ελληνική χριστιανοσύνη της Βορείου Ηπείρου και της Μαριούπολης, σε όλες τις δοκιμασίες τους. Αρνηθήκαμε να υψώσουμε φωνή για τους εγκληματικούς διωγμούς στην Αγία Λαύρα του Κιέβου. Αρνηθήκαμε να αποτρέψουμε το μαγάρισμα της Αγιάς Σοφιάς και της Μονής της Χώρας από τους Τούρκους. Αρνηθήκαμε να πατήσουμε πόδι για τις σφαγές χριστιανών ρωμιών στη Συρία. Κάναμε εθνικούς μας «χωροφύλακες» τους υπονομευτές του Αγίου Φωτός που βιοπορίζονται με το να υποσκάπτουν τα θεμέλια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Φωνάξαμε και περήφανα στην υφήλιο ότι είμαστε η πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποιεί τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Βάλαμε και ξόανα «καλλιτεχνικής» βλασφημίας στην Πινακοθήκη μας, και τα περιφρουρούμε σαν εθνικό θησαυρό.

«Real Politik» (πολιτικός ρεαλισμός) ή ο τερματισμός της Γενοκτονίας!

 

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

 

 

Δεν είναι επιλογή, είναι καθήκον απέναντι στη Γάζα, την Παλαιστίνη!

 

Καμία επιστροφή στο κατοχικό καθεστώς πριν την 7 Οκτώβρη!

"Αφυπνίστηκαν" μόνον μετά 600 ημέρες Γενοκτονίας και στην ελληνόφωνη αριστερά;
Κοινή δήλωση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέας Αριστεράς, Πλεύσης Ελευθερίας προς Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη... με κατάληξη το "αίτημα": «[...] Να προσκληθεί ο Μαχμούντ Αμπάς στην ελληνική βουλή»...
Άραγε διαφωνεί η ευρωπαϊκή δεξιά που "αφυπνίστηκε" κι αυτή μετά από 600 ημέρες Γενοκτονίας, ή ο Benzion Mileikowsky, ο Πολωνοεβραίος Ναζί γνωστός ως Νετανιάχου;
Αυτή η "αφύπνιση" επήλθε -να δεχτούμε πως ήταν σύμπτωση-, μόνον κι αφού "αφυπνίστηκαν" οι Starmer, Callas, Von der Kazzen, Macron και Cia... κι ανακάλυψαν τη Γάζα, μαζί με την δημοσιογραφική πορνεία που για 600 ημέρες μας βομβάρδιζε για τον τραυματισμό Ουκρανού πολίτη από τον ιμπεριαλιστή Πούτιν κι άλλα δελτία των αφεντικών της...
Τι ενώνει όλους αυτούς σ' αυτή την ξαφνική "αφύπνιση" μετά από 600 ημέρες Γενοκτονίας, Εθνοκάθαρσης, Ολοκαυτώματος;
Να βάλουν στο "παιχνίδι" τον προδότη δωσίλογο και δοτό Αμπάς, ως δήθεν εκπρόσωπο του Παλαιστινιακού λαού! 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

Δημήτρης Μπελαντής: Ποιος εκπροσωπεί την Παλαιστίνη;

 

Κατά τα τέσσερα πολιτικά  κόμματα που...

πολύ σωστά ζήτησαν την λύση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, εκπρόσωπος των Παλαιστινίων είναι ο Αμπάς και πρέπει να έρθει αυτός να μιλήσει στην ελληνική Βουλή.
Όχι η Χαμάς, ο Αμπάς.
Όχι η δύναμη που εκλέχτηκε νόμιμα από τους Παλαιστίνιους στην Γάζα ως κυβέρνηση τους και που καθοδήγησε τον ηρωικό αγώνα τους. Αλλά ένας δωσίλογος ουσιαστικά ή έστω  τουλάχιστον ένας "ηγέτης"  αδιάφορος για τον λαό αυτόν.
Αυτό το δέχεται και το ΚΚΕ, που σε ανύποπτο χρόνο είχε τονίσει εμφατικά, χωρίς να το ρωτήσει κανείς, ότι διαφωνεί πολύ ιδεολογικά με την Χαμάς!!!
Με τον Αμπάς δηλαδή συμφωνεί;

Νέο έγκλημα πολέμου στη λωρίδα της Γάζας: «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» των σιωναζιστών;

 

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ

 

Τα σιωνιστικά καθάρματα ολοκληρώνουν το τελικό σχέδιό τους —σαν την «τελική λύση» των Ναζί– για την εθνοκάθαρση και εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας. Γιατί περί σχεδίου πρόκειται έτσι ώστε να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με τον «ενοχλητικό» γι’ αυτούς θύλακα που αποτελούσε πηγή αντίστασης του πολύπαθου και γενναίου Παλαιστινιακού λαού, σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη αλλά και προδοτική ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούτ Αμπάς στη Δυτική Όχθη. Μόλις χτες ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου δήλωσε ότι ο στόχος είναι η ολοκληρωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας.

 

 

Το σχέδιο αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, για τον σταδιακό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων της Γάζας, στην οποία σύσσωμες οι Οργανώσεις της Αντίστασης συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να δίνουν τον ύστατο αλλά άνισο αγώνα εναντίον των Σιωναζιστών, οι οποίοι τελικά δεν ξέρουμε αν διδάχτηκαν από τους Ναζί ή τους δίδαξαν στο έγκλημα…

Από τον Αντι-σοβιετισμό της Δεκαετίας του 1950 στον ρατσιστικό αντι-Ρωσισμό του 2025

 

Γιατί λησμονήσαμε την Συνθήκη της Αδριανούπολης και όσα οφείλουμε στους Ρώσους;

 

 

 

Του

Ηλία Παπαναστασίου

 

«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..»  (Φρ. Ενγκελς – New York Herald Tribune, April 1853)

  

 

Εάν κάποιος θα ήθελε να περιγράψει το όργιο αντι-Ρωσικής Προπαγάνδας με καθαρόαιμα ρατσιστικά χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, θα ήταν αναγκασμένος να ξεκινήσει από το αντι-Σοβιετικό παραλήρημα των δεκαετιών 1950 και εντεύθεν, φθάνοντας μέχρι τον υστερικό Ρατσισμό εναντίον των Ρώσων των τελευταίων ετών.

  

 

 Προπαγανδιστικές βόμβες διοχετεύονται σωρηδόν στις κρεττινοποιημένες μάζες των Αμερικανο/Ευρωπαίων τηλεθεατών, επεξεργασμένες και κατευθυνόμενες από τα μεγαθήρια του Αμερικανικού τηλεοπτικού καπιταλισμού, συνηθισμένα άλλωστε στην «ψυχολογική δηλητηρίαση» και «εγκεφαλική ηλιθιοποίηση» εδώ και πολλές δεκαετίες (Ποιος λησμονεί τα Αμερικανικά παραμύθια για τα «χημικά όπλα του Χουσεΐν» στο Ιράκ και τα οποία φυσικά δεν ανευρέθηκαν ποτέ! Απλούστατα δεν υπήρχαν).

Ιστορικές μετεξελίξεις του Φασισμού

 Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Η εκλογή στις ΗΠΑ του Τραμπ και τα μέτρα του προστατευτισμού που επακολούθησαν, δημιούργησαν στην φιλελεύθερη, γκλομπαλιστική ευρωπαϊκή Δύση (και ιδίως την «αριστερά» της) τόση ιδεολογική αλλεργία όση περίπου οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Πούτιν στην Ουκρανία. Η «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο θυμήθηκε τον ξεχασμένο μέχρι χθες αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό), αλλά και παρά τις δημοκρατικές της ευαισθησίες στα «ανθρώπινα δικαιώματα», τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της κινεζικής ατμομηχανής της παγκοσμιοποίησης, ευελπιστώντας πώς οι «σύντροφοι του Πεκίνου» θα τρίξουν τα δόντια στον «φασίστα, λαϊκιστή» Τραμπ.

Ο όρος φασισμός έχει βέβαια χάσει προ πολλού το ιστορικό πραγματικό του περιεχόμενο. Έχει καταντήσει συνώνυμος του ψυχοπολιτικού αυταρχισμού κάθε κυβέρνησης ή κάθε μορφής εξουσίας που προσπαθεί αυταρχικά να επιβάλλει εκ των άνω τους δικούς της κανόνες πολιτικής ορθότητας. Βεβαίως, αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν πολιτικά τις δικτατορίες ενυπάρχουν και σε κάθε φασιστική διακυβέρνηση. Όμως ο φασισμός, είτε υπό τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού, είτε υπό τη μορφή του σημερινού

σοσιαλκοσμοπολιτισμού, είναι πρώτα απ’ όλα ένα σύνθετο κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που συναρπάζει ιδεολογικά τις στριμωγμένες και απελπισμένες μικροαστικές μάζες: «κάθε μανιασμένος μικροαστός δεν θα μπορούσε να γίνει Χίτλερ, αλλά υπάρχει ένα μικρό κομματάκι Χίτλερ μέσα σε κάθε μανιασμένο μικροαστό» έγραφε ο Τρότσκι το 1933 («Τι είναι ο εθνικο- σοσιαλισμός;»).

Από την αποϊεροποίηση των συνειδήσεων στην μαφιοποίηση της κοινωνίας

 Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

Αρκετοί σχολιαστές του δυτικού κόσμου επισημαίνουν ότι η «χριστιανική εκκλησία είναι ένα προβληματικό απολίθωμα σε παρακμή». Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με αυτήν τη διαπίστωση. Όμως δεν θα πρέπει εμμέσως να συγχέεται ο πολιτικός, θεσμικός ρόλος των επίσημων εκκλησιών, σχεδόν πάντα υπέρ της εκάστοτε κοινωνιοπολιτικά και συμβολικά κυρίαρχης τάξης (μέχρι και υπέρ της ιστορικά πρόσφατης μετανεωτερικής πολιτικής θρησκείας του νομικού δικαιωματισμού) και το αρχέγονο στις ανθρώπινες κοινωνίες συναίσθημα του ιερού που οργανώνει τις σχέσεις τόσο μεταξύ των ατόμων, όσο και μεταξύ των ομάδων και των κοινοτήτων. Ένα άλλο σχετικό, αλλά διαφορετικό ερώτημα αφορά στις μορφές (τα σημαίνοντα στοιχεία) της παραπάνω καθιέρωσης των σημασιών που με τη βοήθεια του ηγεμόνα ή της εκάστοτε ελίτ γίνονται παραδειγματικές και αποκτούν την ισχύ του μοντέλου σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων της κάθε εποχής.

Για να βγούμε όμως από το θεολογικό πλαίσιο του χριστιανισμού, ας υπενθυμίσουμε ότι στον ταοϊσμό, η συμπόνια, η λιτότητα (δηλαδή το αντίθετο της επίδειξης, της σπατάλης και της υπερβολής) και η ταπεινοφροσύνη (δηλαδή «να μην τολμάς να είσαι ή να θεωρείς τον εαυτό σου πρώτος στον κόσμο σε τίποτα»), είναι τα τρία «ηθικά κοσμήματα» (οι αρετές σε ιδεαλιστική, φιλοσοφική διάλεκτο), που ως οργανωτές της ατομικής συμπεριφοράς, υποδηλώνουν όλα μια ιδεατή μορφή οργάνωσης των συγκεκριμένων ατόμων, με την συγκεκριμένη κοινωνία εντός της οποίας ζουν. Τα ίδια στοιχεία, τα ίδια «ηθικά κοσμήματα» ξαναβρίσκουμε όχι μόνο στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική παράδοση, αλλά και στην χριστιανική, ιδιαίτερα μάλιστα στην ορθόδοξη παράδοση, καθώς και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις.

To νέο κύμα της αντι-Ρωσικής Παράνοιας, οι ψυχοπαθείς του αντι-Ρωσισμού και η Αμερικανοποιημένη «Αριστερά»

 

 
Του

Ηλία Παπαναστασίου 

  

 

 Διαβάζουμε σε δημοσιεύματα ελληνικών ιστοσελίδων πως    

 «TO KAΘEΣTΩΣ TOY KIEBOY ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
  

Την Τρίτη ο ληγμένος πρόεδρος του καθεστώτος του Κιέβου εξέφρασε την πρόθεση να πλήξει   την παρέλαση της νίκης στη Μόσχα που προγραμματίζεται για την επόμενη Παρασκευή. Μετά την ανακοίνωση μονομερούς εκεχειρίας από τη Ρωσία για τις 9 Μαΐου, ο ληγμένος παρατήρησε: «Ανησυχούν τώρα ότι η παρέλασή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δικαίως».
 

  
Η Ζαχάροβα αντέδρασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, ρωτώντας τι είδους εκεχειρία μπορεί να προσφέρει το Κίεβο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ζελένσκι «κυριολεκτικά σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στον αέρα [δηλαδή δημόσια]». Πρόσθεσε ότι το να καυχιέται κανείς για τέτοιες προθέσεις «είναι ακριβώς αυτό που συνηθίζουν οι τυπικοί τρομοκράτες».  

  
Εάν αυτές οι απειλές των Ουκρανών και των Ευρωπαίων Ηγετών δεν είναι κλασικό δείγμα και ψυχοπάθειας και ψυχωτικού, σχεδόν σχιζοφρενούς αντι/Ρωσισμού, τότε τι ακριβώς είναι;  

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ

 

3η παγκοσμίως σε συρρίκνωση πληθυσμού

 

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ

 

Η Ελλάδα 3η παγκοσμίως σε συρρίκνωση πληθυσμού (-1,6 %) μετά την πρώτη Ουκρανία, στο -8, 1% λόγω πολέμου και προσφυγικού κύματος και δεύτερο το Τουμπαλού στην Αφρική (-1,8% λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας και κλιματικής κρίσης).

Η Ελλάδα κατέχει δραματικές αρνητικές «πρωτιές», όντας στα χαμηλότερα εισοδήματα στην Ευρώπη, μαζί με την Βουλγαρία, στις ακριβότερες τιμές, στο υποτυπώδες κράτος πρόνοιας (στον τομέα της υγείας, παιδείας), στις μεταφορές και υποδομές, με αποκορύφωμα το Έγκλημα των Τεμπών, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, καθώς και στη κρατική διαφθορά, στο έλλειμμα στην δικαιοσύνη κλπ.

Αλλά το δραματικότερο όλων είναι η πληθυσμιακή συρρίκνωση, λόγω υπογεννητικότητας και μετανάστευσης. Από τη μια πλευρά η «μοντέρνα δυτική (μετα)κουλτούρα» έχει οδηγήσει την ελληνική κοινωνία να μην προσπαθεί καν για τη δημιουργία οικογένειας, αφού ο ατομισμός είναι το κυρίαρχο στοιχείο, από την άλλη η οικονομική-παραγωγική καταστροφή μας μέσα στην ΕΕ, της οποίας τα αποτελέσματα εκδηλώθηκαν με τον βιαιότερο τρόπο με την χρεοκοπία της χώρας το 2011 και τη συνακόλουθη Ευρω-κατοχή και τα Μνημόνια που άτυπα συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ενώ έχει ξεπουληθεί όλη η χώρα. ¹

Με τι χρήματα να φτιαχτεί σήμερα οικογένεια, όταν ο μισός μισθός, αν υπάρχει, πρέπει να δοθεί για το ενοίκιο;

Η Ουνία -Πρόσωπο και Προσωπείο

 

Διαβάζουμε στο

 

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

«Αυτή είναι η μέγιστη κακοήθεια του Παπισμού, η δόλια εξαπάτηση των Ορθόδοξων: Οι Ουνίτες.

Παπικοί που μνημονεύουν ως αρχή τους τον Πάπα, είναι ντυμένοι με τα άμφια που φορούν οι Ορθόδοξοι κληρικοί.  

Προβατόσχημοι λύκοι».

 

 

Ρεσ.Θεωρούμε σκόπιμο να αναρτήσουμε  το άρθρο του μακαριστού πατρός Γεωργίου Δ. Μεταλληνού από το τεύχος 26 του Ρεσάλτο:

 

Η Ουνία-Πρόσωπο και Προσωπείο Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού Οδυνηρό «αγκάθι» στον διάλογο Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, που μάταια πασχίζουν να το υποτιμήσουν οι δικοί μας Οικουμενιστές, είναι η ΟΥΝΙΑ. 1. Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της (μη λατινικής) Ανατολής, την πνευματικοπολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. Βέβαια πρέπει να γίνεται κάποια διάκριση σε διάφορες φάσεις, που παρουσιάζει ιστορικά η υπόθεση της «Ουνίας». Διότι του συγκεκριμένου ιστορικού σχήματος προηγείται η ιδέα και η μεθόδευση της υποταγής της Ανατολής-και μάλιστα των Ορθοδόξων-στον Πάπα, μια μόνιμη τάση της Λατινικής Εκκλησίας μετά την διαφοροποίηση και απόσχισή της από την Ορθόδοξη Ανατολή. Εκεί, που ο άμεσος εκλατινισμός αποδεικνύεται δυσεπίτευκτος, εφαρμόζει ο Παπισμός την μέθοδο της Ουνίας, η οποία αποδεικνύεται έτσι, πανούργα επινόηση, διότι η υποταγή επιτυγχάνεται με το πρόσχημα της συνέχειας και ελευθερίας.